Αν μείνουν 5 τα ευρωπαϊκά εισιτήρια, θα μείνει ανταγωνιστικό και το πρωτάθλημα

Η φετινή χρονιά μπορεί να έχει πέντε ευρωπαϊκά εισιτήρια, αλλά αυτό δεν θα συμβαίνει και του χρόνου όπως δεν συνέβη και πέρυσι. Η θέση της χώρας μας στο UEFA Ranking και οι επιδόσεις των ομάδων τα τελευταία χρόνια, με ορισμένες εξαιρέσεις, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια. Αρκεί φέτος να γίνει μια επανεκκίνηση, όπου υπάρχει στρωμένο έδαφος για νίκες, προκρίσεις και... μπόλικους πόντους.

Υπάρχουν δεδομένα 18 παιχνίδια (μιας και Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Ολυμπιακός έχουν εξασφαλίσει την παρουσία τους σε ομίλους) και ευκαιρία για νίκες, ακόμη και προκρίσεις στην επόμενη φάση. Για αρχή βάζουμε άλλα 9 ματς προκριματικών, τα οποία θα μπορούσαν να είναι 11 αν ο Άρης κατάφερνε να προκριθεί, ενώ ενδεχομένως τα συνολικά ματς να αυξηθούν από 18 σε 24 με τον ΠΑΟΚ να παραμένει ολοζώντανος στη μάχη των ομίλων. Με τους τρεις πρώτους δε, να έχουν ευκαιρία ακόμη και μέσω τρίτης θέσης να... συνεχίσουν σε χαμηλότερη διοργάνωση και να μην αποκλειστούν (με τη λογική πως ο Ολυμπιακός θα μπει στο Europa League και δεν θα συνεχίσει στο Conference). Δεδομένα, η ευκαιρία τους είναι μεγάλη για να φοράνε κοντομάνικα και να τους δούμε Φλεβάρη και Μάρτη στην Ευρώπη...



Η Ελλάδα ψάχνει ένα τεράστιο ντεμαράζ το οποίο δεν είναι εύκολο, αλλά ούτε εξαρτάται αποκλειστικά από την ίδια. Παρόλα αυτά, με τα επιθυμητά αποτελέσματα και την -πολύ- καλή πορεία, μπορούν τα πέντε εισιτήρια από του παραχρόνου να επιστρέψουν στη χώρα μας. Κάτι που μπορεί να παίξει κομβικό ρόλο και στον ανταγωνισμό του πρωταθλήματος. Διότι ας μην γελιόμαστε, ο ανταγωνισμός δεν είναι μόνο για τις αθηναϊκές ομάδες ή και αυτές της Θεσσαλονίκης όταν μπαίνουν στην κουβέντα.

Υπήρχαν χρόνια, που οι μικρομεσαίοι είχαν δυνατές ομάδες που δύσκολα τις νικούσες. Σύλλογοι που έψαχναν τις ευκαιρίες... μιας ζωής μέσα από το πρωτάθλημα (και συνήθως τα playoffs) για να αγωνιστούν στην Ευρώπη, ζώντας ιστορικές στιγμές.

Θα ξεχάσει κανείς άραγε το πόσο κοντά έφτασε ο Ατρόμητος να τερματίσει δεύτερος στο πρωτάθλημα και να συμμετάσχει στα προκριματικά του Champions League; Θα ξεχάσει κανείς τις μεγάλες πορείες του Αστέρα Τρίπολης στους ομίλους του Europa League και την προσπάθεια πρόκρισης στα νοκ-άουτ της διοργάνωσης, απέναντι μάλιστα σε μεγάλα ευρωπαϊκή ονόματα; Την μεγάλη προσπάθεια της Ξάνθης, του ΠΑΣ, αλλά και της ΑΕΛ την τελευταία σχεδόν 20ετία στις στιγμές που έπαιξαν στην Ευρώπη; Ο ΟΦΗ, επίσης, και ο Πανιώνιος! Μιλάμε για πόλεις της Ελλάδας, για περιοχές που έζησαν το όνειρο και συμμετείχαν σε αυτή τη γιορτή και θα το θυμούνται για πάντα. Είναι λογικό και επόμενο, η κάθε ομάδα που έζησε αυτά και όσοι τα παρακολουθούσαν από τις τηλεοράσεις, να θέλουν να το ξαναζήσουν ή να το ζήσουν οι ομάδες τους.



Ποιος όμως θα... υποχρεώσει τον εκάστοτε ιδιοκτήτη να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη και να σπαταλήσει χρήματα για να ενισχυθεί τόσο η ομάδα του, όταν τα εισιτήρια για την Ευρώπη θα είναι μόλις 4 και ουσιαστικά “καπαρωμένα” από το big-5; Ξέρετε, δεν είναι καθόλου εύκολο για έναν μικρομεσαίο να πετάξει εκτός πεντάδας -και πόσω μάλλον τετράδας- έναν ισχυρό του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Όταν γνωρίζει ο κάθε ιδιοκτήτης και πρόεδρος πως είναι δύσκολο έως απίθανο να δει την ομάδα του να τερματίζει στην τετράδα, τότε δεν θα επενδύσει. Δεδομένο είναι, αφού το μοναδικό του κίνητρο θα είναι να σώσει εύκολα και γρήγορα την κατηγορία, κάνοντας αν μπορεί και μια καλή πορεία. Αν έρθει και μια πορεία ως τα προημιτελικά ή τα ημιτελικά στο Κύπελλο, καλώς να έρθει. Δυστυχώς, με τα έσοδα από τηλεοπτικά, διαφημιστικά, εισιτήρια και εμπορικά ζητήματα να είναι σαφώς μικρότερα από πολλά ακόμη πρωταθλήματο, οι μικρομεσαίοι δεν θα επενδύσουν.

Δεν θα δώσουν το 200άρι ή 250άρι συμβόλαιο με ευκολία για τον παίκτη που θα κάνει τη διαφορά, αλλά θα πάνε σε δύο “μέτριους” ή σε... στοιχήματα που αν τους βγουν έχει καλώς και θα κοστίζουν 100-120 χιλιάρικα ο καθένας. Βαριά 150άρι αλλά θα πρέπει να είναι η τεράστια ευκαιρία στο φινάλε του Αυγούστου. Σε όλα αυτά βεβαίως βάλτε και την εφορία που είναι αρκετά μεγάλη και όλο αυτό αποτελεί ένα μείγμα... εκρηκτικό και αποτρεπτικό. Με αρκετές διοικήσεις σταθερές και εντάξει στις πληρωμές τους, αλλά αυτό σαφώς να μην φτάνει.

Πώς θα μπορέσει η εκάστοτε ομάδα να κάνει επενδύσεις και να μην πάνε... στράφι όλες αυτές; Πολλοί σύλλογοι πλέον “βολεύονται” με τα χρήματα από τα συνδρομητικά κανάλια (από 1,2 το μικρότερο ως 1,7 το μεγαλύτερο στους μικρομεσαίους) και αυτά που βάζουν στα ταμεία τους από το στοίχημα, έχοντας ένα συνολικό ποσό που φτάνει κοντά στα 3 εκατ. ευρώ. Τουλάχιστον, μειώνουν αυτά που βάζουν καθαρά από την τσέπη τους.

Μοιραία, ο ανταγωνισμός μειώνεται. Οι καλές παραδοσιακές μικρομεσαίες ομάδες και οι δυνατές έδρες της επαρχίας (ή και όχι) είναι λιγοστές. Περιορίζονται στο πάθος, στη δύναμη του κόσμου και σε ένα “ταμπούρι” που μπορεί να αποφέρει κάποιο αποτέλεσμα. Πάνε οι καιροί που οι ομάδες εκτός του big-5 έφερναν παικταράδες, έπαιζαν ωραίο ποδόσφαιρο και δεν ήταν δεδομένο πως θα περάσεις από την έδρα τους. Χωρίς φυσικά να λέμε πως αυτό είναι απαραιτήτως σωστό ή να τους δικαιολογούμε!



Οι “μεγάλοι” αρχίζουν και αυτοί με τα ευρωπαϊκά έσοδα και τα μεγαλύτερα πορτοφόλια των ιδιοκτητών τους να ανοίγουν την κάνουλα πλέον σε σημείο που δεν τους... φτάνεις. Ή για να τους φτάσεις, θα πρέπει να πετυχαίνεις σε δύο και τρεις συνεχόμενες μεταγραφικές περιόδους διάνα και φυσικά αυτοί οι παίκτες να παραμένουν στο ρόστερ σου, μπαίνοντας μια φορά στα... πέντε χρόνια σφήνα στην πεντάδα-τετράδα ή να πάρεις ένα Κύπελλο στα... δέκα χρόνια και αν!

Η κάνουλα πρέπει να κλείσει. Το πρωτάθλημα από τριών ταχυτήτων, για να μην πω και τεσσάρων, να γίνει για αρχή δύο... Τα ευρωπαϊκά εισιτήρια να αυξηθούν στα πέντε και να φροντίσουμε να τα διατηρήσουμε τόσα! Κοιτάζοντας μετά ξανά τον τρόπο διεξαγωγής της Σούπερ Λίγκας και των playoffs, προχωρώντας σε μια αλλαγή και σε αυτά. Με ένα μοντέλο του 1 ως 4 για την κούπα του πρωταθλήματος και την Ευρώπη, με το 5 ως το 8 για το πέμπτο και τελευταίο εισιτήριο και το 9 ως το 14 για την αποφυγή του υποβιβασμού. Με τις αδιάφορες ομάδες που δεν... κατεβαίνουν στα playouts και κάνουν τουρισμό να μειώνονται στο ελάχιστο, με τις ομάδες που θα παλεύουν για την Ευρώπη να είναι... οκτώ, με τον καθένα να έχει ένα κίνητρο για να επενδύσει και να παλέψει ως το φινάλε. Με την κεντρική διαχείριση κάποια στιγμή να παίρνει σάρκα και οστά, αλλά και τους Έλληνες διαιτητές επιτέλους να βελτιώνονται, μπας και σταματήσει ο ερχομός των ξένων αμφιβόλου ποιότητας. Μόνο για το τελευταίο διατηρούμε επιφυλάξεις για το πότε, πώς και εάν μπορεί να αλλάξει κάποια στιγμή...

Follow @giorgostsanakas